Wacław Szymanowski (ur. 23 sierpnia 1859 - zm. 22 lipca 1930) rzeźbiarz i malarz, syn dziennikarza Wacława Szymanowskiego, ojciec ministra i profesora Politechniki Warszawskiej Wacława Szymanowskiego. Urodzony w Warszawie, tutaj też kształcił się w szkole rysunku Wojciecha Gersona. W latach 1875 - 1879 uczeń Cypriana Godebskiego w Paryżu, 1879 - 1880 studia w Ecole des Beaux-Arts pod kierunkiem Eugene Delaplanche'a. Malarstwo studiował w akademii monachijskiej. W latach 1895 - 1905 mieszkał w Paryżu, w 1913 roku i potem w latach 1921 - 1922 przebywał we Włoszech. W 1922 roku powrócił do Polski.
Swoją działalność artystyczną zaczynał jako malarz. Malował pejzaże, portrety, scenki z życia wiejskiego. W 1888 za obraz "Kłótnia Hucułów" dostał złoty medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu. Jednak Wacław Szymanowski znany jest przede wszystkim jako rzeźbiarz dzieł monumentalnych. Najbardziej jego znaną kompozycją jest pomnik Fryderyka Chopina w Łazienkach zaprojektowany w 1909 roku i odsłonięty w 1926 roku. Inne jego dzieła to m. in.: pomnik Juliusza Słowackiego odlany w Paryżu i umieszczony w kościele w Krzemieńcu na Wołyniu, kompozycja "Macierzyństwo" odlana w brązie i ustawiona w 1929 roku w parku im. Traugutta oraz pełen symbolicznej wymowy pomnik nagrobny ojca, też Wacława Szymanowskiego (1821 - 1886), dziennikarza, redaktora naczelnego Kurjera Warszawskiego w latach 1868 - 1886. Niezrealizowanym dziełem życia artysty miał być projekt "Pochód na Wawel" - monumentalne 52 posągi królów i innych wybitnych osobistości związanych z historią Polski. Zmarł w Warszawie.
Linki zewnętrzne
Ten artykuł potrzebuje archiwalnych fotografii obrazujących go. Jeśli posiadasz takie zdjęcia, umieść je na Warszawikii.