Zmiany: Ulica Kopińska

Wersja z 14:00, 13 lip 2013

Ulica Kopińska – ulica na Ochocie, która rozpoczyna się od ulicy Grójeckiej, a kończy się ślepo w rejonie Alei Jerozolimskich.

Ulica Kopińska została wytyczona najpewniej na początku lat 20. XX wieku między Grójecką a Szczęśliwicką, wkrótce została zabudowana szeregiem modernistycznych, kilkupiętrowych kamienic. W sierpniu 1930 roku na zabudowę ulicy Kopińskiej spadł samolot typu Bréguet 19, runął na kamienicę nr 7 i znajdujące się obok przewody elektryczne. Silnik eksplodował, samolot stanął w płomieniach, uwięzionych w środku dwóch pilotów zginęło na miejscu. Płomienie z samolotu ogarnęły też stojący obok drewniany dom (nr 9), gdzie w środku zginęła jedna osoba. Sześć innych osób zostało rannych.

Po 1935 roku ulicę przedłużono do Dworca Zachodniego, wobec czego w 1939 roku ulica rozpoczynała swój bieg od skrzyżowania z Grójecką, po czym kierowała się na zachód, krzyżując się z Białobrzeską, Szczęśliwicką i Skalmierzycką, kończąc się przy stacji Warszawa Zachodnia. Szczególnie zniszczona podczas II wojny światowej została wschodnia część ulicy, gdyż tam zabudowania ulicy Kopińskiej stanowiły południową granicę broniącej się Reduty Kaliskiej.

W latach 50. XX wieku przy ulicy powstała Hala Kopińska oraz nowe budynki mieszkalne, pierwsze autobusy linii 154 ulicą Kopińską pojechały 1 grudnia 1961 roku, kursowały one wtedy na Dworzec Zachodni. W 1974 roku ulicę przecięły Aleje Jerozolimskie. Ulica została przebudowana w latach 1979-1980, a w 1988 roku jej fragment został włączony w bieg Trasy Łazienkowskiej, wówczas wybudowano nową jezdnię ku Alejom Jerozolimskim, która otrzymała nazwę Grzymały-Sokołowskiego (roboczo Nowo-Kopińska). Aby poszerzyć jezdnie trzeba było wyburzyć szereg kamienic po nieparzystej stronie ulicy, znajdujących się między Grójecką a Białobrzeską. W tym też okresie zlikwidowano skrzyżowanie z Alejami Jerozolimskimi i skrócono ulicę do obecnego biegu. W 2013 roku zaproponowana została linia tramwajowej od Dworca Zachodniego na Grochów wzdłuż Trasy Łazienkowskiej, jednak z jej wariantów została poprowadzona wzdłuż tej ulicy – celowość budowy będzie badana przez specjalistów.

Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z Grójecką i Wawelską, następnie kieruje się na zachód, gdzie mija ulicę Drobiazg i dochodzi do skrzyżowania z Białobrzeską i Sokołowskiego. Swój bieg kontynuuje kilkadziesiąt metrów dalej, skręcając lekko ku południu względem pierwotnego przebiegu, dalej dochodzi do Lelechowskiej i Szczęśliwickiej, by zakończyć się ślepo w rejonie Alei Jerozolimskich.

Spośród obiektów położonych przy ulicy Kopińskiej należy wymienić:

ul. Kopińska 6/10 – Ośrodek dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących oraz Niepubliczne Przedszkole Specjalne "Tęcza"
ul. Kopińska 12/16 – Dom Studencki Babilon
ul. Kopińska 18 – Hala Kopińska

Ponadto wzdłuż ulicy zachował się szereg przedwojennych kamienic, które znajdują się dziś pod nr 4a, nr 24, nr 30, nr 32, 32a, nr 34, nr 34a i 36. Kamienica te znajdują się głównie wzdłuż węższego, zachodniego odcinka ulicy. W planach jest budowa w zachodniej części ulicy 93-metrowego Apartamentowca Kopińska.

@@ Linia 15: / Linia 15: @@
 Po [[1935]] roku ulicę przedłużono do [[Warszawa Zachodnia|Dworca Zachodniego]], wobec czego w [[1939]] roku ulica rozpoczynała swój bieg od skrzyżowania z [[Ulica Grójecka|Grójecką]], po czym kierowała się na zachód, krzyżując się z [[Ulica Białobrzeska|Białobrzeską]], [[Ulica Szczęśliwicka|Szczęśliwicką]] i [[Ulica Skalmierzycka|Skalmierzycką]], kończąc się przy stacji [[Warszawa Zachodnia]]. Szczególnie zniszczona [[Warszawa w okresie II wojny światowej|podczas II wojny światowej]] została wschodnia część ulicy, gdyż tam zabudowania ulicy Kopińskiej stanowiły południową granicę broniącej się [[Reduta Kaliska|Reduty Kaliskiej]].
-[[Warszawa w okresie PRL-u|W latach 50. XX wieku]] przy ulicy powstała [[Hala Kopińska]] oraz nowe budynki mieszkalne, pierwsze [[autobusy]] [[154|linii 154]] ulicą Kopińską pojechały 1 grudnia [[1961]] roku, kursowały one wtedy na [[Warszawa Zachodnia|Dworzec Zachodni]]. W [[1974]] roku ulicę przecięły [[Aleje Jerozolimskie]]. Ulica została przebudowana w latach [[1979]]-[[1980]], a w [[1988]] roku jej fragment został włączony w bieg [[Trasa Łazienkowska|Trasy Łazienkowskiej]], wówczas wybudowano nową jezdnię ku [[Aleje Jerozolimskie|Alejom Jerozolimskim]], która otrzymała nazwę [[Ulica Sokołowskiego|Grzymały-Sokołowskiego]] (roboczo ''Nowo-Kopińska''). Aby poszerzyć jezdnie trzeba było wyburzyć szereg kamienic po nieparzystej stronie ulicy, znajdujących się między [[Ulica Grójecka|Grójecką]] a [[Ulica Białobrzeska|Białobrzeską]]. W tym też okresie zlikwidowano skrzyżowanie z [[Aleje Jerozolimskie|Alejami Jerozolimskimi]] i skrócono ulicę do obecnego biegu.
+[[Warszawa w okresie PRL-u|W latach 50. XX wieku]] przy ulicy powstała [[Hala Kopińska]] oraz nowe budynki mieszkalne, pierwsze [[autobusy]] [[154|linii 154]] ulicą Kopińską pojechały 1 grudnia [[1961]] roku, kursowały one wtedy na [[Warszawa Zachodnia|Dworzec Zachodni]]. W [[1974]] roku ulicę przecięły [[Aleje Jerozolimskie]]. Ulica została przebudowana w latach [[1979]]-[[1980]], a w [[1988]] roku jej fragment został włączony w bieg [[Trasa Łazienkowska|Trasy Łazienkowskiej]], wówczas wybudowano nową jezdnię ku [[Aleje Jerozolimskie|Alejom Jerozolimskim]], która otrzymała nazwę [[Ulica Sokołowskiego|Grzymały-Sokołowskiego]] (roboczo ''Nowo-Kopińska''). Aby poszerzyć jezdnie trzeba było wyburzyć szereg kamienic po nieparzystej stronie ulicy, znajdujących się między [[Ulica Grójecka|Grójecką]] a [[Ulica Białobrzeska|Białobrzeską]]. W tym też okresie zlikwidowano skrzyżowanie z [[Aleje Jerozolimskie|Alejami Jerozolimskimi]] i skrócono ulicę do obecnego biegu. W [[2013]] roku zaproponowana została linia tramwajowej od [[Dworzec Zachodni|Dworca Zachodniego]] na [[Grochów]] wzdłuż [[Trasa Łazienkowska|Trasy Łazienkowskiej]], jednak z jej wariantów została poprowadzona wzdłuż tej ulicy – celowość budowy będzie badana przez specjalistów.
 [[Plik:Kopińska (nr 24).JPG|right|thumb|250px|[[Dom przy Kopińskiej 24|Kamienica (nr 24)]]]]