Mikiapole3 (tablica | edycje) |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
=== Historia === |
=== Historia === |
||
[[Grafika:przychodnia_bielany.jpg|right|thumb|250px| Przychodnia Przyszpitalna]] |
[[Grafika:przychodnia_bielany.jpg|right|thumb|250px| Przychodnia Przyszpitalna]] |
||
| − | '''Szpital Bielański''' położony jest na skraju [[Lasek Bielański|lasku bielańskiego]], między ulicami [[Cegłowska (ulica)|Cegłowską]] i [[Marymoncka (ulica)|Marymoncką]]. Przed półwiekiem lokalizację tę wybrał i zatwierdził dr [[Aleksander Pacho]], pierwszy po wojnie kierownik Stołecznego Wydziału Zdrowia. Budowa trwała |
+ | '''Szpital Bielański''' położony jest na skraju [[Lasek Bielański|lasku bielańskiego]], między ulicami [[Cegłowska (ulica)|Cegłowską]] i [[Marymoncka (ulica)|Marymoncką]]. Przed półwiekiem lokalizację tę wybrał i zatwierdził dr [[Aleksander Pacho]], pierwszy po wojnie kierownik Stołecznego Wydziału Zdrowia. Budowa trwała około 10 lat. Uroczyste otwarcie szpitala nastąpiło 19 grudnia [[1960]] roku. |
W [[1982]] r. przeniesiono oddział okulistyczny do [[Szpital Praski|Szpitala Praskiego]] na okres planowanego remontu. Oddział ten nie powrócił dotychczas na [[Bielany]], a na jego miejscu powstał oddział diagnostyki endokrynologicznej. Około [[2012]] roku szpital miał zostać rozbudowany o nowy pawilon z salami operacyjnymi oraz lądowisko dla helikopterów, zamiast tego w [[2014]] roku rozbudowano częściowo pawilony F i G. |
W [[1982]] r. przeniesiono oddział okulistyczny do [[Szpital Praski|Szpitala Praskiego]] na okres planowanego remontu. Oddział ten nie powrócił dotychczas na [[Bielany]], a na jego miejscu powstał oddział diagnostyki endokrynologicznej. Około [[2012]] roku szpital miał zostać rozbudowany o nowy pawilon z salami operacyjnymi oraz lądowisko dla helikopterów, zamiast tego w [[2014]] roku rozbudowano częściowo pawilony F i G. |
||
Wersja z 18:45, 22 kwi 2014
Wejście główne od ulicy Marymonckiej
Szpital Bielański to jeden z największych warszawskich szpitali, położony przy Cegłowskiej 80. Szpital pracuje przede wszystkim na rzecz mieszkańców Warszawy, a zwłaszcza Bielan i Żoliborza, którzy stanowią ok. 70% ogółu pacjentów. Pozostali pacjenci to mieszkańcy innych rejonów stolicy oraz Łomianek, Izabelina, Legionowa i Nowego Dworu Mazowieckiego. Tylko 5% pacjentów mieszka gdzie indziej. Szpital Bielański liczy obecnie 696 łóżek (w tym 35 noworodkowych). Zatrudnia ok. 1350 pracowników; personel medyczny to ok. 1180 osób, zaś obsługa gospodarcza, techniczna i administracja ok. 170 osób. W skład szpitala wchodzi również Szpitalny Oddział Ratunkowy oraz Przychodnia Przyszpitalna.
Historia
Przychodnia Przyszpitalna
Szpital Bielański położony jest na skraju lasku bielańskiego, między ulicami Cegłowską i Marymoncką. Przed półwiekiem lokalizację tę wybrał i zatwierdził dr Aleksander Pacho, pierwszy po wojnie kierownik Stołecznego Wydziału Zdrowia. Budowa trwała około 10 lat. Uroczyste otwarcie szpitala nastąpiło 19 grudnia 1960 roku.
W 1982 r. przeniesiono oddział okulistyczny do Szpitala Praskiego na okres planowanego remontu. Oddział ten nie powrócił dotychczas na Bielany, a na jego miejscu powstał oddział diagnostyki endokrynologicznej. Około 2012 roku szpital miał zostać rozbudowany o nowy pawilon z salami operacyjnymi oraz lądowisko dla helikopterów, zamiast tego w 2014 roku rozbudowano częściowo pawilony F i G.
14 grudnia 1999 r. Szpitalowi Bielańskiemu nadano imię Księdza Jerzego Popiełuszki. Przy wejściu głównym wmurowana została tablica pamiątkowa z popiersiem Patrona i cytatem "niech [...] lecząc ciało nie zapominają o duszy ludzkiej, która jest cząstką samego Boga".
W ciągu 40 lat przyjęto do szpitala ponad 557 tysięcy chorych. W ostatnim 10-ciu w Przychodni Przyszpitalnej leczono prawie 1,5 miliona pacjentów, a w Konsultacyjnej Poradni Endokrynologicznej - niemal 300 tysięcy.
1 marca 2010 roku w szpitalu otwarto nową stację dializ.