| Powstanie Warszawskie dzień po dniu | ||||||
| ||||||
| lipiec | ||||||
| sierpień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
| wrzesień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
| październik | ||||||
| 1 | ||||||
| 2 | po upadku | |||||
9 września 1944 roku podczas zawieszenia broni, tym razem w godzinach 6:00 – 8:00, Warszawę opuszcza kilka kolejnych tysięcy cywilów. W ciągu dwóch dni miasto opuściło około 8 tysięcy osób, głównie kobiet z dziećmi, ale było także wielu młodych mężczyzn. Polscy przedstawiciele, ppłk Franciszek Herman "Bogusławski" oraz kpt. Alfred Korczyński "Sas" podejmują rozmowy z gen. Heinzem Rohrem w sprawie dalszej ewakuacji ludności cywilnej oraz ciężko rannych, a także o ewentualnej kapitulacji powstania warszawskiego. Antoni Chruściel "Monter" jest jednak za odwleczeniem jak najdalej możliwości kapitulacji. Rząd Wielkiej Brytanii za pomocą radia przekazuje ostrzeżenia, że wszystkie niemieckie zbrodnie zostaną ukarane.
Śródmieście jest nieustannie ostrzeliwane, ostrzał z artylerii, moździerzy, miotaczy min i granatników dosięga także Czerniakowa. Niemcy nacierają w kierunku ulicy Brackiej, gdzie udaje im się zdobyć narożną kamienicę z Alejami Jerozolimskimi. Powstańcy barykadują się na wylotach Chmielnej oraz Brackiej. Zacięte walki trwają na Czackiego, a ulica podzielona jest na pół – parzysta jest we władaniu Niemców, nieparzysta – powstańców. Ataki kierują się w stronę placu Napoleona. W zachodniej części Śródmieścia udaje się wyprzeć Niemców z magazynów w rejonie Ceglanej i Waliców.
Na Mokotowie Niemcy wznawiają ataki w rejonie Sielc, gdzie udaje im się przesunąć powstańcze pozycje na Chełmską, dzięki czemu uzyskują ulicę Czerniakowską na całej długości w tym rejonie. Bez zmian toczą się walki na Żoliborzu.