Powstanie warszawskie - 31 sierpnia

Powstanie Warszawskie dzień po dniu
lipiec
preludium
sierpień
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31
wrzesień
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30
październik
						1
2	po upadku

31 sierpnia 1944 roku sytuacja Starego Miasta jest coraz gorsza, w dodatku nie powodzi się próba przebicia i połączenia się ze Śródmieściem. Przeprowadzone z dwu stron ataki załamują się, łącznie ginie około 300 powstańców.

Stare Miasto szykuje się do ewakuacji. Po nieudanej próbie ataku na tyły wroga, rozbitej na placu Bankowym, około godziny 4 nad ranem do ataku przystępuje główne natarcie. I ono jednak się nie powodzi i około godziny 6 płk Karol Ziemski "Wachnowski" wydaje rozkaz wycofania się. Jedynie oddział kpt. Andrzeja Romockiego "Andrzeja Morro" przedostaje się przez linie wroga i ukrywa w podziemiach pałacu Błękitnego, by następnego dnia przedostać się przez Ogród Saski i ul. Królewską na polską stronę. W ciągu dnia Niemcy prowadzą generalne natarcie na Stare Miasto, odparte z dużymi stratami, Niemcy zajmują zakłady Fiata na Sapieżyńskiej oraz obsadzają całą ulicę Zakroczymską i Brzozową. Silne niemiecki bombardowanie całkowicie zrównuje z ziemią pasaż Simonsa, gdzie ginie około 300 osób, w tym 120 żołnierzy batalionu "Chrobry I". Zbombardowany zostaje także kościół św. Kazimierza na Rynku Nowego Miasta, gdzie ginie ponad tysiąc osób.

W Śródmieściu nie powodzi się również jednoczesny atak w stronę Hali Mirowskiej i placu Bankowego. Choć powstańcy zajmują czasowo Hale Mirowskie oraz ulicę Ciepłą, to podczas niemieckiego kontrnatarcia zmuszeni są się wycofać.

Na Mokotowie trwa nieustanny ostrzał Sadyby, a około południa Niemcy nacierają od strony Wilanowa. Powstańcy odpierają ten atak. Na Żoliborzu walki trwają bez zmian.

Miejsca pamięci

Aleja "Solidarności" 66

Daniłowiczowska 11

Długa na wprost Bielańskiej