Plac Gabriela Narutowicza to plac położony w północnej części warszawskiej dzielnicy Ochota (rejon Stara Ochota), na skrzyżowaniu ulic Grójeckiej, Filtrowej, Słupeckiej i Barskiej. Na placu znajduje się pętla autobusowa i tramwajowa. 13 kwietnia 2007 na placu Narutowicza pojawiły się pierwsze wydzielone gumowymi krawężnikami pasy dla autobusów.
W okresie międzywojennym Plac Narutowicza stał się głównym węzłem komunikacyjnym w dzielnicy, w jego pobliżu powstało m. in. nowoczesne wówczas osiedle – Kolonia Lubeckiego. W czasie II wojny światowej Niemcy już 7 września 1939 r. podeszli pod plac, zostali jednak stamtąd wyparci przez Polaków.
Dzielnica Ochota ma w planach przebudowę i rewaloryzację placu: przede wszystkim wyprostowaniu uległaby wygięta dzisiaj wschodnia nitka ulicy Grójeckiej, do likwidacji poszłaby też pętlą tramwajowa, dyspozytornia oraz plastikowe budki. Wolną przestrzeń przeznaczono by na zieleniec z ławkami, chodnikami, ścieżkami rowerowymi oraz fontanną. Wstępny projekt przygotowała pracownia Fronton, miałby on zostać zrealizowany około 2015 roku.[1]
Plac Narutowicza w kulturze
- Plac Narutowicza pojawia się w powieści „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza w rozdziale XIII: na placu Narutowicza, gdzie stoi dom akademicki, spotkaliśmy brać studencką z nogawkami wystrzępionymi, niewyspaną i nie ostrzyżoną, śpieszącą na wykład lub czekającą na tramwaj. Wszyscy z nosami w skryptach, jedli jaja na twardo, skorupki chowali do kieszeni, dychając kurz wielkomiejski.
.JPG "Kosciol Niepokalanego Poczecia NMP (plac Narutowicza).JPG (134 KB)")
