Mikiapole3 (tablica | edycje) (+ ferdydurke) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
<gallery> |
<gallery> |
||
Grafika:Kosciol_Niepokalanego_Poczecia_NMP_(plac_Narutowicza).JPG|[[Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]] |
Grafika:Kosciol_Niepokalanego_Poczecia_NMP_(plac_Narutowicza).JPG|[[Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]] |
||
+ | Grafika:IMG_0100.jpg|Plac Narutowicza widziany od wschodu |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
{{stub}} |
{{stub}} |
||
− | |||
[[Kategoria:Ulice na Ochocie]] |
[[Kategoria:Ulice na Ochocie]] |
Wersja z 23:52, 21 mar 2009
Plac Narutowicza to plac położony w północnej części warszawskiej dzielnicy Ochota (rejon Stara Ochota), na skrzyżowaniu ulic Grójeckiej, Filtrowej, Słupeckiej i Barskiej. Na placu znajduje się pętla tramwajowa (32, 46) i autobusowa (191, 404). 13 kwietnia 2007 na placu Narutowicza pojawiły się pierwsze wydzielone gumowymi krawężnikami pasy dla autobusów.
W okresie międzywojennym Plac Narutowicza stał się głównym węzłem komunikacyjnym w dzielnicy, w jego pobliżu powstało m. in. nowoczesne wówczas osiedle - Kolonia Lubeckiego. W czasie II wojny światowej Niemcy już 7 września 1939 r. podeszli pod plac, zostali jednak stamtąd wyparci przez Polaków.
Plac Narutowicza w kulturze
- Plac Narutowicza pojawia się w powieści „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza w rozdziale XIII: na placu Narutowicza, gdzie stoi dom akademicki, spotkaliśmy brać studencką z nogawkami wystrzępionymi, niewyspaną i nie ostrzyżoną, śpieszącą na wykład lub czekającą na tramwaj. Wszyscy z nosami w skryptach, jedli jaja na twardo, skorupki chowali do kieszeni, dychając kurz wielkomiejski.