Parafia św. Trójcy (ewangelicka)

Ten artykuł dotyczy parafii ewangelickiej. Zobacz też: inne parafie pod tym samym wezwaniem.

Kościół św. Trójcy – siedziba parafii

Parafia św. Trójcy – ewangelicko-augsburska (luterańska) parafia z siedzibą przy ul. Kredytowej nr 4, której kościół parafialny pw. św. Trójcy mieści się przy placu Małachowskiego 1. Jest to jedna z dwóch w Warszawie (obok parafii Wniebowstąpienia Pańskiego) i największa pod względem liczby członków parafia ewangelicko-augsburska.

Historia parafii

Historia kościoła ewangelicko-augsburskiego związana jest z reformacją zapoczątkowaną w 1517 roku przez Marcina Lutra, a pierwsze nauki zreformowane na ziemie polskie dotarły bardzo szybko – w 1518 roku do Gdańska oraz 1522 roku do Poznania. W Warszawie luteranie pojawili się jeszcze w XVI wieku. Kościół luterański za podstawę swej wiary i nauki uznał jedynie Pismo Święte (norma normans), którego wykładem są księgi wyznaniowe zawarte w Księdze Zgody z 1580 roku. Kanałami łaski Bożej jest Słowo Boże i Sakramenty Święte, uznaje się dwa sakramenty: Chrzest Święty i Sakrament Ołtarza – Eucharystii.

Warszawscy luteranie pierwsze starania o erygowanie parafii podjęli już za panowania króla Stefana Batorego, a propozycję tę wspierali hr. Jerzy Niemsta oraz sprowadzony przez niego ks. Piotr Krzesichleb. Zabroniono jednak nawet organizowania mszy świętych na obszarze Mazowsza, wobec czego warszawscy ewangelicy przenieśli się w 1577 roku do parafii w Węgrowie. Dwukrotnie w ciągu roku duchowni z Węgrowa przyjeżdżali do Warszawy, by na terenie ambasad obcych państw organizować nabożeństwa. Zmieniło się to dopiero w 1768 roku, kiedy Sejm zniósł zakaz odprawiania nabożeństw, oraz w 1775 roku, kiedy to za sprawą ks. Jana Jakuba Scheidemantla powołano niezależną od węgrowskiej parafię, która 15 stycznia 1777 roku uzyskała królewskie pozwolenie na wzniesienie kościoła. Na projektanta świątyni wybrano Szymona Bogumiła Zuga.

Świątynię wzniesiono w latach 1777–1781, a jej uroczystego otwarcia oraz poświęcenia dokonano 30 grudnia 1781 roku. Pierwszym proboszczem został ks. Teofil (Bogumił) Ringeltaube. W 1821 roku działalność rozpoczął Szpital Ewangelicki, który w 1839 roku otrzymał nowe zabudowania przy ul. Karmelickiej 10. Drugim proboszczem parafii w 1849 roku został ks. Leopold Otto. Parafia rozwijała się bez przeszkód, w 1906 powołała nawet męskie gimnazjum im. Mikołaja Reja, które w 1913 roku przeniosło się do własnej siedziby przy placu Małachowskiego.

Parafia ewangelicka była prześladowana przez niemieckiego okupanta podczas II wojny światowej. Wielu księży ewangelickich został wówczas aresztowanych, w tym ówczesny proboszcz parafii, bp Juliusz Bursche. Świątynia legła w gruzach, pozostały jedynie wypalone mury. Świątynię odbudowano w latach 1947–1958. W 1981 roku obchodzono 400-lecie ewangelicyzmu warszawskiego oraz 200-lecie istnienia świątyni. Od 2007 roku proboszczem parafii jest ks. Piotr Gaś.

Organizacja parafii

Najwyższą władzą kościoła ewangelicko-augsburskiego jest Synod Kościoła, władza ustawodawcza Kościoła, składający się zarówno z duchownych, jak i świeckich. Synod wybiera na pięcioletnią kadencję prezesa Synodu, Radę Synodalną, Biskupa Kościoła i Konsystorz, czyli władzę administracyjną kościoła. Najważniejszym duchownym w parafii jest proboszcz – w parafii św. Trójcy jest nim ks. Piotr Gaś, wikariuszem jest ks. Karol Niedoba, a diakonem Małgorzata Gaś. Tytuł honorowego proboszcza–seniora dzierży ks. dr Włodzimierz Nast.

W obecnym kształcie parafię tworzą:

• Kościół św. Trójcy przy placu Małachowskiego 1,
• Kościół filialny we Włochach przy ul. Cietrzewiej 22,
• Kaplica filialna w ewangelickim ośrodku diakonii "Tabita" w Konstancinie-Jeziornie przy ul. Długiej 43,
• Cmentarz ewangelicko-augsburski przy ul. Młynarskiej 54/58.

Nabożeństwa w kościele parafialnym odbywają się regularnie w niedziele o godzinie 10:30 oraz o 19:00.

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa parafii
• Strona internetowa kościoła ewangelicko-augsburskiego w Polsce
• Parafia św. Trójcy na Wikipedii