Most Ponińskiego – funkcjonujący w latach 1775-1794, drewniany most na Wiśle. Łączył ul. Bednarską i ul. Brukowaną. Nosił imię księcia Adama Ponińskiego – podskarbiego wielkiego koronnego, głównego inwestora budowy.
Historia
Most z ułożonych obok siebie drewnianych bali, z barierką, wybudowano w 1775 roku u wylotu ul. Bednarskiej, według projektu Jana Lehmana. Pomimo prymitywnej konstrukcji, most był trwalszy od wielu pontonowych, stawianych w tym czasie przez wojska. Poniński w zamian za budowę mostu, przez 10 lat miał prawo pobierać opłaty za korzystanie z tej przeprawy – piesi płacili 2 grosze, kareta 20 groszy, a załadowana bryka złotówkę.
Most został uszkodzony przez lody w 1781 i 1786 roku – w obydwu przypadkach szkody usunięto natychmiast. Kres istnienia mostu przyniosła rzeź Pragi w 1794 roku. Wtedy to, ze względów bezpieczeństwa, naczelnik powstania kościuszkowskiego Tomasz Wawrzecki nakazał most spalić, by uniemożliwić przedostanie się Rosjan na lewy brzeg Wisły.
W następnych latach pojawiało się wiele pomysłów na budowę nowego mostu stałego na Wiśle, ale zawsze brakowało pieniędzy. Jan Lelewel zaprojektował na siedmiu murowanych arkadach most łączący Zamek Królewski z Pragą, a Adam Idźkowski proponował tunel pod rzeką.
Linki zewnętrzne
| Mosty na Wiśle |
| Istniejące: Skłodowskiej-Curie • Grota-Roweckiego • Gdański • Śląsko-Dąbrowski • Świętokrzyski • Średnicowy • Poniatowskiego • Łazienkowski • Siekierkowski • Anny Jagiellonki |
| Historyczne: Zygmunta Augusta • Ponińskiego • Beselera • Kierbedzia • Przy Cytadeli • Wysokowodny • Syreny |
| Projektowane: Krasińskiego • Śródmiejskie • Na Zaporze |