Wejście do kina
Tablica w holu
Kino Femina – historyczne kino, które mieściło się przy al. Solidarności 115. Posiadało cztery sale o łącznej liczbie 574 miejsc. Przed likwidacją kino Femina było najdłużej działającym kinem w Warszawie.
Nazwa kina pochodzi od pokazywanych tam początkowo melodramatów, oglądanych częściej przez kobiety.
Historia
Kino tydzień po zamknięciu
- Zobacz więcej w artykule: Historia kina Femina.
Początek historii kina to październik 1936, gdy Dawid Bachrach otrzymał pozwolenie na urządzenie kina w nowej kamienicy. Zastąpiła ona stary jednopiętrowy dom i miała aż siedem kondygnacji.
Teatr przestał działać, gdy w lipcu 1942 Niemcy rozpoczęli wywózkę mieszkańców getta do obozu zagłady w Treblince. Po 1943 zamieniono zniszczone kino na składy magazynowe, które i po wojnie służyły jako przechowalnia materiałów budowlanych służących do odbudowania zburzonego miasta.
Po ostatecznej likwidacji dzielnicy żydowskiej do Feminy przeniósł się na krótki okres koncesjonowany teatrzyk rewiowy Figaro, działający wcześniej przy ul. Marszałkowskiej 81 i istniał on do końca lipca 1944. Kino otwarto ponownie do użytku publicznego w 1958 i pierwszym wyświetlonym filmem były „Zakazane piosenki”.
Pod koniec lipca 2014 miasto podjęło rozmowy z nowym inwestorem na temat zachowania obecnej funkcji obiektu, głównie ze względu na duże znaczenie kulturalne dla miasta, chcąc zachować jak największą przestrzeń na cele kulturalne. Ostatecznie jednak rozmowy zakończyły się fiaskiem, a Kino Femina działało w tym miejscu do 21 września 2014.
Ciekawostki
Historyczna wiata przystankowa w zespole Kino Femina
- Najdłużej granym filmem był w Feminie „Pan Tadeusz” Andrzeja Wajdy - nie schodził z ekranu przez dwa lata, film obejrzało tu 108 tysięcy ludzi.
- Rekord frekwencji w kinie należał do „Ogniem i Mieczem” Jerzego Hoffmana, obejrzało je tu 117 tys. widzów.
- W pobliżu zlikwidowanego kina znajduje się zespół przystankowy Kino Femina, która obowiązuje do dzisiaj.