(Nowa strona: '''Jan Chrystian Szuch''' (1752-1813) – architekt i ogrodnik pochodzenia niemieckiego, działający w Warszawie od 1775. Autor projektów ogrodów w Wilanowie...) |
(Dodawanie kategorii) Znacznik: categoryselect |
||
(Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | [[Plik:Johann_Christian_Schuch.jpeg|right|250px|thumb|Jan Chrystian Szuch]] |
||
− | '''Jan Chrystian Szuch''' ([[1752]]-[[1813]]) – architekt i ogrodnik pochodzenia niemieckiego, działający w [[Warszawa|Warszawie]] od [[1775]]. Autor projektów ogrodów w Wilanowie, na Mokotowie i w Łazienkach. Zaprojektował osie architektoniczne placów [[Zbawiciela (plac)|Zbawiciela]] i [[Unii Lubelskiej (plac)|Unii Lubelskiej]]. |
||
+ | '''Jan Chrystian Szuch''' właśc. '''Johann Christian Schuch''' (ur. [[1752]] w [[:wikipedia:pl:Drezno|Dreźnie]]; zm. 28 czerwca [[1813]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – architekt i ogrodnik pochodzenia niemieckiego, działał w [[Warszawa|Warszawie]] od [[1775]] roku, autor projektów ogrodów w [[Wilanów|Wilanowie]], na [[Mokotów|Mokotowie]] i w [[Łazienki Królewskie|Łazienkach]]. |
||
+ | Pierwsze nauki z dziedziny ogrodnictwa pobierał od swojego ojca, nadwornego ogrodnika dynastii saskiej, potem wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Dreźnie, gdzie uczył się malarstwa i inżynierii cywilnej. Dla pogłębienia wiedzy wiele podróżował, odwiedził m.in. Kew Gardens, Grand Trianon i Schönbrunn. W [[1775]] roku przybył do Polski, gdzie pracował dla księżnej [[Izabela Lubomirska|Izabeli Lubomirskiej]] i hrabiego [[Michał Jerzy Mniszech|Michała Jerzego Mniszcha]], dla których założył ogrody przy [[Pałac Szustra|pałacu]] w [[Mokotów|Mokotowie]] oraz w rezydencji w Dęblinie. |
||
− | W [[Warszawa|Warszawie]] jedną z ulic nazwano [[Szucha (aleja)|aleją Szucha]]. |
||
+ | W [[1781]] roku został intendentem ogrodów królewskich [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]], a razem z [[Dominik Merlini|Dominikiem Merlinim]] i [[Jan Chrystian Kamsetzer|Janem Chrystianem Kamsetzerem]] opracował projekt przebudowy zespołu pałacowo-parkowego [[Łazienki Królewskie]], tworząc m.in. park w stylu angielskim. Dla zabezpieczenia majątkowego król nadał mu dużą posiadłość graniczącą od zachodu z [[Łazienki Królewskie|Łazienkami]], która należała do rodziny do [[1831]] roku i została odebrana przez władze carskie jako kara za udział [[Adolf Szuch|Adolfa Schucha]] w [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]]. |
||
− | {{biografia-stub}} |
||
+ | Był również autorem projektów ogrodów na [[Młociny|Młocinach]] wokół [[Pałac Brühla na Młocinach|pałacu Brühla]], [[oś stanisławowska|Osi Stanisławowskiej]] na [[Ujazdów|Ujazdowie]], a także w [[Wilanów|Wilanowie]] i w Pęcicach. Szuch założył również pierwsza szkółkę drzew owocowych w Polsce, gdzie eksperymentował z różnymi nowymi metodami osłaniania drzew od mrozu, aż do niezwykle ciężkiej zimy na przełomie [[1802]] i [[1803]] roku, która spowodowała znaczne straty finansowe. Po abdykacji króla w [[1795]] roku pracował dla wielu polskich arystokratycznych rodzin. W [[1811]] został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, gdzie przedstawił kilka rozpraw naukowych na różnorodne tematy. |
||
⚫ | |||
+ | |||
+ | Poślubił [[Ludwika Wolska|Ludwikę Wolską]], z którą miał wiele dzieci, lecz tylko jeden syn, [[Adolf Szuch|Adolf Grzegorz Franciszek Schuch]] ([[1792]]-[[1880]]), architekt, jest znany z imienia, wnukiem jego był [[Stanisław Szuch|Stanisław Grzegorz Schuch]] ([[1892]]-[[1982]]), sławny hipolog. Działał w loży masońskiej oraz w konspiracyjnych zebraniach polskiego środowiska wolnomularskiego. |
||
+ | |||
+ | Zmarł w [[Warszawa|Warszawie]], został pochowany na [[Cmentarz Ewangelicko-Augsburski|cmentarzu luterańskim]] (al. 7, rz. 1, nr 15), gdzie też spoczęli wszyscy jego potomkowie. Jego imieniem nazwana została [[aleja Szucha]] w [[Śródmieście Południowe|Śródmieściu Południowym]]. Warto podkreślić, że rodzina Schuchów zaczęła używać spolszczonej pisowni nazwiska – Szuch – dopiero po [[1945]] roku. |
||
+ | [[Kategoria:Architekci|Szuch, Jan]] |
||
+ | [[Kategoria:Ogrodnicy|Szuch, Jan Chrystian]] |
||
⚫ |
Aktualna wersja na dzień 18:28, 12 sie 2015
Jan Chrystian Szuch właśc. Johann Christian Schuch (ur. 1752 w Dreźnie; zm. 28 czerwca 1813 w Warszawie) – architekt i ogrodnik pochodzenia niemieckiego, działał w Warszawie od 1775 roku, autor projektów ogrodów w Wilanowie, na Mokotowie i w Łazienkach.
Pierwsze nauki z dziedziny ogrodnictwa pobierał od swojego ojca, nadwornego ogrodnika dynastii saskiej, potem wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Dreźnie, gdzie uczył się malarstwa i inżynierii cywilnej. Dla pogłębienia wiedzy wiele podróżował, odwiedził m.in. Kew Gardens, Grand Trianon i Schönbrunn. W 1775 roku przybył do Polski, gdzie pracował dla księżnej Izabeli Lubomirskiej i hrabiego Michała Jerzego Mniszcha, dla których założył ogrody przy pałacu w Mokotowie oraz w rezydencji w Dęblinie.
W 1781 roku został intendentem ogrodów królewskich Stanisława Augusta Poniatowskiego, a razem z Dominikiem Merlinim i Janem Chrystianem Kamsetzerem opracował projekt przebudowy zespołu pałacowo-parkowego Łazienki Królewskie, tworząc m.in. park w stylu angielskim. Dla zabezpieczenia majątkowego król nadał mu dużą posiadłość graniczącą od zachodu z Łazienkami, która należała do rodziny do 1831 roku i została odebrana przez władze carskie jako kara za udział Adolfa Schucha w powstaniu listopadowym.
Był również autorem projektów ogrodów na Młocinach wokół pałacu Brühla, Osi Stanisławowskiej na Ujazdowie, a także w Wilanowie i w Pęcicach. Szuch założył również pierwsza szkółkę drzew owocowych w Polsce, gdzie eksperymentował z różnymi nowymi metodami osłaniania drzew od mrozu, aż do niezwykle ciężkiej zimy na przełomie 1802 i 1803 roku, która spowodowała znaczne straty finansowe. Po abdykacji króla w 1795 roku pracował dla wielu polskich arystokratycznych rodzin. W 1811 został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, gdzie przedstawił kilka rozpraw naukowych na różnorodne tematy.
Poślubił Ludwikę Wolską, z którą miał wiele dzieci, lecz tylko jeden syn, Adolf Grzegorz Franciszek Schuch (1792-1880), architekt, jest znany z imienia, wnukiem jego był Stanisław Grzegorz Schuch (1892-1982), sławny hipolog. Działał w loży masońskiej oraz w konspiracyjnych zebraniach polskiego środowiska wolnomularskiego.
Zmarł w Warszawie, został pochowany na cmentarzu luterańskim (al. 7, rz. 1, nr 15), gdzie też spoczęli wszyscy jego potomkowie. Jego imieniem nazwana została aleja Szucha w Śródmieściu Południowym. Warto podkreślić, że rodzina Schuchów zaczęła używać spolszczonej pisowni nazwiska – Szuch – dopiero po 1945 roku.