Biskup Józef Padewski
Nagrobek biskupa Józefa Padewskiego
Bp Józef Padewski (ur. 18 lutego 1894r. w Antoniowie; zm. śmiercią męczeńską 10 maja 1951r. w Warszawie) - biskup polskiej diecezji misyjnej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w Stanach Zjednoczonych Ameryki i Kanadzie (PNKK) (ob. Kościół Polskokatolicki).
Na początku XX wieku Józef Padewski wyjechał wraz z falą emigracji pracowniczej do Detroit, gdzie uzupełnił wykształcenie średnie i uczył się języka angielskiego. W Detroit nawiązał kontakt z Polskim Narodowym Kościołem Katolickim, a w 1916 roku rozpoczął studia teologiczne w Seminarium PNKK, by 16 grudnia 1919 roku przyjąć święcenia kapłańskie z rąk Pierwszego Biskupa PNKK Franciszka Hodura. W 1931 roku ks. Józef Padewski został skierowany do Polski, by pomóc w budowaniu wspólnoty kościoła narodowego w swojej ojczyźnie. W styczniu 1933 roku, na sesji Rady Kościoła w Warszawie został powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Kościoła i administratora PNKK w Polsce. Podczas II synodu PNKK w 1935 roku został wybrany na biskupa.
Na początku września 1942 roku został aresztowany przez okupanta i osadzony w więzieniu Montelupich w Krakowie, a następnie wywieziony do Tittmoning, został jednak uwolniony przez Szwajcarski Czerwony Krzyż w ramach wymiany jeńców wojennych. W 1944r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
20 lutego 1946 roku biskup Padewski ponownie wrócił do kraju, wpłynęło to znacznie na zaktywizowanie działalności duszpasterskiej polskonarodowego duchowieństwa. W niedługim czasie po II wojnie swiatowej został oskarżony o nielegalny obrót obcą walutą. Był to jednak tylko pretekst, bo za jego aresztowaniem krył się wątek polityczny. Bp Józef Padewski został zdradzony przez współbraci w kapłaństwie (którzy dla awansu w hierachi kościelnej poszli na układ z komunistami) i aresztowany 17 stycznia 1951 roku. Przebywał w więzieniu politycznym w Warszawie, gdzie 10 maja 1951 został zakatowany na śmierć przez funkcjonariuszy UB. Jego ciało spoczywa na cmentarzu polskokatolickim w Warszawie.