Józef Lech Gniewniak

Ksiądz Józef Lech Gniewniak z Janem Pawłem II

Ksiądz Józef Lech Gniewniak (1922-2000) - ksiądz katolicki, duszpasterz akademicki. Urodził się 15 lipca 1922 roku w Staszowie, w Ziemi Sandomierskiej. W czasie drugiej wojny światowej działał w konspiracji, za którą został więziony w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Po wojnie rozpoczął studia na wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako student był działaczem Bratniej Pomocy (aresztowany przez UB za współorganizowanie manifestacji trzeciomajowej w 1946 roku), oraz prezesem krakowskiej Sodalicji Mariańskiej Akademików. Ponownie był aresztowany zimą 1949 roku i przesłuchiwany (wraz z grupą organizatorów sodalicyjnego kursu instruktorskiego w Szklarskiej Porębie). Po zwolnieniu z aresztu przerwał studia na UJ i wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie.

Świecenia kapłańskie przyjął w dniu 20 grudnia 1952 roku z rąk biskupa Zygmunta Choromańskiego. Pracował w parafiach w Powsinie, Brwinowie i na Saskiej Kępie. Jako znakomity wychowawca i kaznodzieja skierowany został do akademickiego kościoła św. Anny, a potem w roku 1957 do ośrodka duszpasterstwa akademickiego przy parafii św. Jakuba, przy pl. Narutowicza, Tam dał się poznać jako wspaniały pedagog i przyjaciel młodzieży. Organizował niedzielne wyprawy w plener, wakacyjne obozy wędrowne oraz na wzór ks. Wojtyły, z którym był związany trwałą przyjaźnią (krakowski etap życia), spływy kajakowe. Przyjaźnił się też z o. Tomaszem Rostworowskim, jezuitą (duszpasterzem akademickim i moderatorem sodalicji łódzkiej). Przez młodzież, dla niepoznaki, tytułowany był "profesorem", lub zdrobniale "psorem". Jego dom, w którym słychać było odgłosy ptaków i stały duże akwaria zawsze był pełen młodych gości. W duchu posoborowego aggiornamenta wychował wiele roczników młodzieży zyskując w ich oczach uznanie za ojcowskie ciepło, szczerość i głębię własnych przekonań. Wszyscy, którzy byli w "towarzystwie księdza Gniewniaka" wspominają go jako osobę niezwykła, która na stałe odcisnęła swoje piętno na ich osobowości. Ostatnie 25 lat swojego życia spędził pierw jako rektor, potem jako proboszcz w Międzylesiu, w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny. Tam też przez pewien czas był był kapelanem Centrum Zdrowia Dziecka. W wyniku kontaktów z ks. Gniewniakiem, zafascynowany jego postawą, (jak sam twierdzi) ówczesny młody pacjent tego szpitala - Marek Michalak, po opuszczeniu placówki i powrocie do domu założył Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Chorych "Serce".

W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Mieszkał w Domu Księży Emerytów w Otwocku. Zmarł w dniu 4 sierpnia 2000 roku. Pogrzeb ks. Józefa Gniewniaka, pod przewodnictwem ks. biskupa Stanisława Kędziory, odbył się 8 sierpnia o godz. 12.30. Pochowany został w kwaterze kapłańskiej na Cmentarzu Bródnowskim.

Linki zewnętrzne

• część wspomnień siostry Małgorzaty Chmielewskiej, w której pojawia się osoba księdza Gniewniaka
• fragment książki J. Grzybowskiego, w którym wspomina księdza Gniewniaka
• Strona internetowa parafii Imienia Maryi Panny w Międzylesiu