Mikiapole3 (tablica | edycje) (zaraz dorzucę jakies foty) |
Mikiapole3 (tablica | edycje) (i jest git) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | [[Grafika:Młody Ignacy Jan Paderewski PD.jpg|right|thumb|250px|Młody Ignacy Jan Paderewski]] |
||
+ | [[Grafika:Pomnik Paderewskiego w Parku Ujazdowskim.jpg|right|thumb|250px|[[Pomnik I. J. Paderewskiego]] w [[Park Ujazdowski|parku Ujazdowskim]]]] |
||
'''Ignacy Jan Paderewski''' (ur. 6 lub 18 listopada [[1860]] w Kuryłówce na Podolu, zm. 29 czerwca [[1941]] w Nowym Jorku), wybitny pianista, kompozytor, polityk, działacz niepodległościowy, premier Polski w roku [[1919]], profesor konserwatorium w Warszawie. |
'''Ignacy Jan Paderewski''' (ur. 6 lub 18 listopada [[1860]] w Kuryłówce na Podolu, zm. 29 czerwca [[1941]] w Nowym Jorku), wybitny pianista, kompozytor, polityk, działacz niepodległościowy, premier Polski w roku [[1919]], profesor konserwatorium w Warszawie. |
||
Linia 20: | Linia 22: | ||
Dopiero w [[1995]] roku prezydent USA George Bush senior uznał, że Polska jest już krajem niepodległym i postanowił zabrać szczątki Paderwskiego z Arlington. Specjalnym samolotem razem ze swoją żoną Barbarą wylądował w [[WPort loticzny Okęcie|Warszawie]] dnia 13 września [[1995]] roku. Nazajutrz odbyła się w [[Archikatedra św. Jana|Katedrze św. Jana]] ceremonia pogrzebowa. Teraz Paderewski, zgodnie ze swoim życzeniem ,jest pochowany w katakumbach tego kościoła. |
Dopiero w [[1995]] roku prezydent USA George Bush senior uznał, że Polska jest już krajem niepodległym i postanowił zabrać szczątki Paderwskiego z Arlington. Specjalnym samolotem razem ze swoją żoną Barbarą wylądował w [[WPort loticzny Okęcie|Warszawie]] dnia 13 września [[1995]] roku. Nazajutrz odbyła się w [[Archikatedra św. Jana|Katedrze św. Jana]] ceremonia pogrzebowa. Teraz Paderewski, zgodnie ze swoim życzeniem ,jest pochowany w katakumbach tego kościoła. |
||
+ | W [[Rembertów|Rembertowie]] znajduje się [[Paderewskiego (ulica)|ulica]] nazwana jego imieniem. Oprócz tego [[Park Skarzyszewski]] nosi imię Ignacego Jana Paderewskiego, przed wejściem do którego znajduje się jego [[Popiersie I. J. Paderewskiego|popiersie]]. Jego [[Pomnik I. J. Paderewskiego|pomnik]] znajduje się także w [[Park Ujazdowski|parku Ujazdowskim]]. |
||
==Ciekawostki== |
==Ciekawostki== |
||
* Księga rekordów Guinness’a wciąż go uznaje jako najlepiej opłacanego pianistę na świecie w zakresie muzyki klasycznej. |
* Księga rekordów Guinness’a wciąż go uznaje jako najlepiej opłacanego pianistę na świecie w zakresie muzyki klasycznej. |
||
Linia 27: | Linia 30: | ||
*[http://www.ptnz.org.ua/Paderewski/artykul11.htm O przodkach Paderewskiego na obecnej Ukrainie] |
*[http://www.ptnz.org.ua/Paderewski/artykul11.htm O przodkach Paderewskiego na obecnej Ukrainie] |
||
*[http://www.konkurspaderewskiego.pl/pl/ Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. I. J. Paderewskiego] |
*[http://www.konkurspaderewskiego.pl/pl/ Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. I. J. Paderewskiego] |
||
− | |||
− | {{foto}} |
||
[[Kategoria:Biografie|Paderewski, Ignacy Jan]] |
[[Kategoria:Biografie|Paderewski, Ignacy Jan]] |
Wersja z 12:05, 5 lut 2007
Ignacy Jan Paderewski (ur. 6 lub 18 listopada 1860 w Kuryłówce na Podolu, zm. 29 czerwca 1941 w Nowym Jorku), wybitny pianista, kompozytor, polityk, działacz niepodległościowy, premier Polski w roku 1919, profesor konserwatorium w Warszawie.
Życiorys
Ignacy Jan Paderewski urodził się prawdopodobnie 6 listopada 1860 roku we wsi Kuryłówka na Podolu. Matka zmarła wkrótce po porodzie, jedynym jego opiekunem był ojciec, uczestnik powstania styczniowego, który za udział w nim odbył karę roku więzienia w Kijowie. W tym czasie małym Paderewskim opiekowała się ciotka. Młody Paderewski od wczesnego dzieciństwa wykazywał duże zainteresowanie i talent do gry na fortpianie.
W latach 1872-1878 zdobył wykształcenie w warszawskim Instytucie Muzycznym, po ukończeniu szkoły utrzymywał się z gry na przyjęciach, komponowania i lekcji muzyki. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, ona jednak zmarła w rok później, zostawiając go z półrocznym synkiem Alfredem. Po tym wydarzeniu Paderewski postanowił wyjechać do Berlina, aby dalej się kształcić i komponować.
Podczas zagranicznych wojaży Paderewski spotkał między innymi Helenę Modrzejewską, która, zafascynowana jego muzyką, przekazała mu spora sumię pieniędzy na dalsze kształcenie się. Nauke kontynuował w Wiedniu. Pierwszy większy sukces odniósł debiutując jako pianista w 1887, a w 1888 roku miał miejsce jego pierwszy duży koncert w Paryżu. Wielkim sukcesem okazało się jego pierwsze tournée po Stanach Zjednoczonych w latach 1891-92, na które Paderewski zmuszony był się udać z powodu kłopotów finansowych. Na stałe zamieszkał w USA, gdzie zyskał sobie ogromną popularność. Tam też ponownie się ożenił, w 1899 roku z Helena Górską.
Paderewski był nie tylko wielkim pianistą, ale także wielkim patriotą. Za honoraria, które uzyskał w USA, zbudował między innymi hotel Bristol w Warszawie, ufundował szereg patriotycznych pomników, jak np. pomnik bitwy pod Grunwaldem wzniesiony w Krakowie w 1910 roku w 500. rocznicę zwycięstwa nad Krzyżakami roku czy konny pomnik Tadeusza Kościuszki na Wawelu.
Po wybuchu I wojny światowej zaczął prowadzić szeroko zakrojone działania na rzecz wspierania Polaków i Polski, wykorzystując swoją popularność na Zachodzie. W 1915 założył wraz z Henrykiem Sienkiewiczem w Vevey Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Możliwe, że dzięki memoriałowi na temat Polski przekazanemu prezydentowi Stanów Zjednoczonych, sprawa naszego kraju znalazła się wśród słynnych 14 punktów Wilsona.
Po powrocie do kraju Józefa Piłsudskiego i on zdecydował się na powrót do ojczyzny. W 1919 roku Paderewski stanął na czele polskiego rządu, reprezentował II Rzeczpospolitą na konferencji w Wersalu. Kiedy przybył do Paryża jako przewodniczący polskiej delegacji na konferencję w Wersalu, premier francuski Georges Clemenceau witając Paderewskiego na dworcu kolejowym d’Orsay powiedział: „Co za upadek! Z wielkiego pianisty i kompozytora - zwykły premier.” Był krytykowany za nie wypełnienie wszystkich punktów polityki, przez co w listopadzie 1919 roku złożył dymisję.
Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej i bitwy warszawskiej powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1922, gdzie znów zaczął koncertować. Później zajął się także działalnością charytatywną (w 1932 roku, na występ Paderewskiego w Madison Square Garden przybyła rekordowa liczba widzów - 16 tys., a dochód z tego koncertu artysta przeznaczył na bezrobotnych amerykańskich muzyków). W tym czasie otrzymał wiele tytułów i odznaczeń, m.in. tytuł lordowski od brytyjskiego monarchy Jerzego V.
W czasie II wojny światowej Paderewski rozpoczął organizowanie pomocy dla Polski. Miał już wtedy ponad 80 lat. W czasie przemówienia do Polonii amerykańskiej w Jersey City ktoś podał mu szklankę zimnej coli, zamiast wina, do którego był przyzwyczajony. Coca-cola okazała się dla niego zabójcza. Przeziębił się a następnie dostał zapalenia płuc i zmarł w kilka tygodni później. Ignacy Jan Paderewski został pochowany na cmentarzu w Arlincton w Waszyngtonie. Jeszcze przed śmiercią kazał na swoim grobie umieścić napis: „Jestem tutaj tylko tymczasowo. Zamierzam wrócić do Polski, kiedy znowu stanie się niepodległym krajem.”
Dopiero w 1995 roku prezydent USA George Bush senior uznał, że Polska jest już krajem niepodległym i postanowił zabrać szczątki Paderwskiego z Arlington. Specjalnym samolotem razem ze swoją żoną Barbarą wylądował w Warszawie dnia 13 września 1995 roku. Nazajutrz odbyła się w Katedrze św. Jana ceremonia pogrzebowa. Teraz Paderewski, zgodnie ze swoim życzeniem ,jest pochowany w katakumbach tego kościoła.
W Rembertowie znajduje się ulica nazwana jego imieniem. Oprócz tego Park Skarzyszewski nosi imię Ignacego Jana Paderewskiego, przed wejściem do którego znajduje się jego popiersie. Jego pomnik znajduje się także w parku Ujazdowskim.
Ciekawostki
- Księga rekordów Guinness’a wciąż go uznaje jako najlepiej opłacanego pianistę na świecie w zakresie muzyki klasycznej.
- Otrzymał liczne odznaczenia, m.in. order Virtuti Militari, Legii Honorowej, Order Imperium Brytyjskiego oraz doktoraty honoris causa uniwersytetów we Lwowie (1912), Krakowie (1919) i Poznaniu (1924).