Hala Świętojerska (znana też jako Bazar Feinkinda) – nieistniejąca hala targowa, która znajdowała się na Nowym Mieście, między ul. Świętojerską (nr 4/6) a ul. Koźlą (nr 5).
Hala Świętojerska powstała w latach 1913-1916 w wyniku gruntownej przebudowy zachowanych zabudowań d. kościoła św. Jerzego, użytkowanego w XIX wieku jako zakład przemysłowy – projekt przebudowy opracowali Henryk J. Gay, Artura Friedmana oraz Kazimierz Gadomski. Powstała w ten sposób długa na 135 metrów hala targowa sięgająca ul. Koźlej, o wielkiej, stalowej konstrukcji, w której zmieściło się 600 straganów, 74 sklepy, 68 jatek mięsnych, a nawet 56 basenów rybnych i 8 na śledzie, w podziemiach znalazły się chłodnie i fabryka sztucznego lodu. W latach 20. XX wieku do hali przeniósł się handel uliczny ze Starego Miasta – przede wszystkim z Rynku Starego Miasta oraz z Szerokiego Dunaju.
Hala została znacznie zniszczona w 1944 roku, jedynie niewielki fragment budynku od strony ul. Koźlej zachował się we względnie dobrym stanie. Pozostałości hali zaczęto rozbierać w 1947 roku – odkryto wówczas fragmenty dawnego kościoła św. Jerzego, które mimo początkowego zachowania rozebrano w 1962 roku.