Mikiapole3 (tablica | edycje) Nie podano opisu zmian |
Mikiapole3 (tablica | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
Po północnej i zachodniej stronie grodu powstało podgrodzie - otwarta osada o rzadkiej zabudowie. Budynki wzniesione był tam techniką na zrąb bądź plecionkową. Badania archeologiczne na tym terenie wskazują na istnienie nawet 87 domostw, w tym tzw. "domu z podcieniami". Odkryto także fragmenty dziesięcioszprychowego koła, glinianego pieca czy szczątków roślin i ziaren, co wskazuje na dobrą znajomość rolnictwa u osadników. Mieszkańcy zajmowali się pewnie także hodowlą zwierząt, kowalstwem, garncarstwem czy tkactwem. |
Po północnej i zachodniej stronie grodu powstało podgrodzie - otwarta osada o rzadkiej zabudowie. Budynki wzniesione był tam techniką na zrąb bądź plecionkową. Badania archeologiczne na tym terenie wskazują na istnienie nawet 87 domostw, w tym tzw. "domu z podcieniami". Odkryto także fragmenty dziesięcioszprychowego koła, glinianego pieca czy szczątków roślin i ziaren, co wskazuje na dobrą znajomość rolnictwa u osadników. Mieszkańcy zajmowali się pewnie także hodowlą zwierząt, kowalstwem, garncarstwem czy tkactwem. |
||
− | Jego powstanie związane było z tworzeniem przez Piastów sieci grodów mających na celu scementowanie dopiero co tworzącego się państwa polskiego. Swoją siedzibą w grodzie miały m.in. lokalne jednostki militarne. Gród istniał [[Warszawa do XV wieku|do połowy XI wieku]] i został zniszczony w wyniku najazdu bądź pożaru, po którym mieszkańcy opuścili osadę. Z czasem przetrwały jedynie pozostałości dawnych wałów, zwane przez okolicznych mieszkańców '''Zagórkami'''. Znalazły się one w kręgu zainteresowania badaczy od [[1947]] roku. Wówczas poszukiwania domniemanego grodu rozpoczęli [[Stanisław Herbst |
+ | Jego powstanie związane było z tworzeniem przez Piastów sieci grodów mających na celu scementowanie dopiero co tworzącego się państwa polskiego. Swoją siedzibą w grodzie miały m.in. lokalne jednostki militarne. Gród istniał [[Warszawa do XV wieku|do połowy XI wieku]] i został zniszczony w wyniku najazdu bądź pożaru, po którym mieszkańcy opuścili osadę. Z czasem przetrwały jedynie pozostałości dawnych wałów, zwane przez okolicznych mieszkańców '''Zagórkami'''. Znalazły się one w kręgu zainteresowania badaczy od [[1947]] roku. Wówczas poszukiwania domniemanego grodu rozpoczęli [[Stanisław Herbst]], [[Ludwik Sawicki]] i [[Aleksander Gieysztor]]. Pierwsze badanie nie przyniosły rezultatów, jednak w [[1948]] roku zespół [[Ludwik Sawicki|Ludwika Sawickiego]] odkrył pierwsze materiały dowodzące istnienie grodu. Trwające dalej badania potwierdził istnienie w tym miejscu warownego grodu. |
Pozostałości grodu są dostępne do zobaczenia na terenie [[Park Leśny Bródno|parku leśnego Bródno]], jego istnienie odzwierciedliło się natomiast w nazwach: pobliskiego osiedla [[Podgrodzie]] oraz [[Przy Grodzisku (ulica)|ulicy Przy Grodzisku]]. |
Pozostałości grodu są dostępne do zobaczenia na terenie [[Park Leśny Bródno|parku leśnego Bródno]], jego istnienie odzwierciedliło się natomiast w nazwach: pobliskiego osiedla [[Podgrodzie]] oraz [[Przy Grodzisku (ulica)|ulicy Przy Grodzisku]]. |
Wersja z 18:38, 3 maj 2009
Gród Bródno - to dawny gród obronny położony na terenie dzisiejszego parku leśnego Bródno na Bródnie w dzielnicy Targówek. Współcześnie zachowały się pagórki wyznaczające zasięg dawnego grodu.
Gród Bródno był najstarszą osadą na terenie dzisiejszej Warszawy, założoną już IX-X wieku. Był to dwuczęściowy gród bez fosy otoczony wałem ziemno-drewnianym z ostrokołem. Wzniesiony był na wydmowym pagórku, u nasady cypla Równiny Praskiej otoczonego z trzech stron bagnami zasilanymi z rzeczek Brodni i Zązy, w pobliżu brodów przez te rzeki. Szerokość u podstawy wałów grodu wynosiła około 8,5 metra, a wysokość 6 metrów, a samym gród zajmował obszar mniej więcej 47 na 40 metrów, nie był wewnątrz zabudowany, lecz służył jako schronienie na czas wojny. Wały zbudowano w konstrukcji przekładkowej (belki kładzione naprzemiennie wzdłuż i w poprzek wałów), w części górnej – w skrzyniowej (drewniane skrzynie wypełnione gliną i kamieniami) Od południowej strony znajdowała się drewniana brama wjazdowa, a od zachodu pomost wiodący do grodu.
Po północnej i zachodniej stronie grodu powstało podgrodzie - otwarta osada o rzadkiej zabudowie. Budynki wzniesione był tam techniką na zrąb bądź plecionkową. Badania archeologiczne na tym terenie wskazują na istnienie nawet 87 domostw, w tym tzw. "domu z podcieniami". Odkryto także fragmenty dziesięcioszprychowego koła, glinianego pieca czy szczątków roślin i ziaren, co wskazuje na dobrą znajomość rolnictwa u osadników. Mieszkańcy zajmowali się pewnie także hodowlą zwierząt, kowalstwem, garncarstwem czy tkactwem.
Jego powstanie związane było z tworzeniem przez Piastów sieci grodów mających na celu scementowanie dopiero co tworzącego się państwa polskiego. Swoją siedzibą w grodzie miały m.in. lokalne jednostki militarne. Gród istniał do połowy XI wieku i został zniszczony w wyniku najazdu bądź pożaru, po którym mieszkańcy opuścili osadę. Z czasem przetrwały jedynie pozostałości dawnych wałów, zwane przez okolicznych mieszkańców Zagórkami. Znalazły się one w kręgu zainteresowania badaczy od 1947 roku. Wówczas poszukiwania domniemanego grodu rozpoczęli Stanisław Herbst, Ludwik Sawicki i Aleksander Gieysztor. Pierwsze badanie nie przyniosły rezultatów, jednak w 1948 roku zespół Ludwika Sawickiego odkrył pierwsze materiały dowodzące istnienie grodu. Trwające dalej badania potwierdził istnienie w tym miejscu warownego grodu.
Pozostałości grodu są dostępne do zobaczenia na terenie parku leśnego Bródno, jego istnienie odzwierciedliło się natomiast w nazwach: pobliskiego osiedla Podgrodzie oraz ulicy Przy Grodzisku.