Canaletto – autoportret (1765)
Canaletto (właśc. Bernardo Belotto, ur. 30 stycznia 1721 w Wenecji; zm. 17 listopada 1780 w Warszawie) – włoski malarz działający w Polsce, znany przede wszystkim z serii wedut Warszawy.
Obraz Canaletta przedstawiający Kościół św. Krzyża
Tablica pamiątkowa na murze obronnym
Canaletto przyszedł na świat w Wenecji, malarstwa uczył się w pracowni swojego wuja Giovanniego Antonia Canala, również zwanego Canalettem, specjalizował się w malowaniu wedut (widoków miast), tworząc pejzaże takich miast jak Wiedeń, Drezno, Monachium czy Pirna. Przybył do Polski w 1767 roku podczas podróży do Petersburga i osiadł na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, zostając jego nadwornym malarzem. Pracował między innymi przy dekorowaniu Zamku Ujazdowskiego, najbardziej rozpoznawanym jego dziełami jest jednak seria 30 (do dziś zachowanych 24) wedut przedstawiających ówczesną Warszawę oraz Wilanów. Stworzył także cykl widoków Rzymu. Pochowany został w kościele Przemienienia Pańskiego na ul. Miodowej, jednak jego nagrobek uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej.
Podczas powojennej rekonstrukcji Warszawy obrazy Canaletta stały się podstawą do rekonstrukcji wielu obiektów zabytkowych, takich jak pałac Branickich na Miodowej, pałac Krasińskich czy kamienica Ignacego Nowickiego. Natomiast podczas remontu Krakowskiego Przedmieścia, w 2008 roku, cztery z jego widoków Traktu Królewskiego zostały zatopione w kubikach i ustawione w przestrzeni miejskiej, dając odwiedzającym możliwość porównania okolicy współczesnej z XVIII-wieczną.
Upamiętnienia[]
- Imię Canaletta nosiła dawniej ulica na Marymoncie, a współcześnie to miano nosi ulica w Śródmieściu Północnym.
- Sala Canaletta na Zamku Królewskim, w której wystawione są namalowane przez niego widoki miasta.
- Tablica pamiątkowa umieszczona na murze obronnym od strony ulicy Podwale.
Galeria[]
